Szkoła baletu

Zapraszam do zapoznania się z kolejnym debiutantem na światowej scenie muzycznej. Zespół nazywa się Ballet School i jak sami piszą w pewnym popularnym serwisie społecznościowym, stoją na czele nowego alternatywnego popu. Piękne melodie, rytmy i prawdziwe teksty.

Szkoła baletu to trójka młodych ludzi. Na czele zespołu stoi obdarzona nietuzinkowym głosem, pochodząca z Irlandii - Rosie Blair oraz Michael Collet grający na gitarze, który swoją urodę zawdzięcza japońsko - brazylijskiemu pochodzeniu. Pozostałym ogniwem jest perkusista Louis McGuire.

Jestem zachwycony klimatem, "produkowanym" przez to trio. Zdaję sobie oczywiście sprawę, że "to już wszystko gdzieś było", co nie oznacza że jestem pod niemałym wrażeniem wyczarowanych dźwięków. Barwa wokalistki i autorki tekstów jest świetna a hipnotyczne dźwięki gitar i perkusji mają swój urok.

Alternatywny pop z domieszką indie rocka? "Głęboka miłość Cocteau Twins, The Cure i wczesnej Madonny do świeżego brzmienia pop. 21st Century Pop." Zobaczymy, zobaczymy. 

Dla zainteresowanych więcej informacji Tutaj.
Poniżej znajdziecie odnośniki do dwóch utworów zespołu. Zapraszam do zanurzenia się w tych dźwiękach.

BALLET SCHOOL - Crush

 

 BALLET SCHOOL - Lux

Poszukiwania

Tak jak w życiu, człowiek poszukuje drugiej połowy, szuka swojego miejsca, zajęcia czy też przekonuje się w miarę upływu czasu do tego, co mu się podoba a co nie... tak i ja przekopuję annały zasobów internetu i wyszukuję co fajniejsze (dla mnie oczywiście) i smakowitsze dźwięki. Tak było i tym razem. Moje muzyczne poszukiwania kolejny raz mnie nie zawiodły. 

Artystka nazywa się Jennie Abrahamson i okazuję się że nagrała właśnie kolejny album, który zwie się "Gemini Gemini". Jest to już czwarty krążek pochodzącej ze Szwecji wokalistki, znanej między innymi z występów podczas koncertów Petera Gabriela i wykonywania z nim utworu "Don’t Give Up".

Dźwięki, które "czytam" każą mi patrzeć w kierunku artystek typu Charlotte Martin i Kate Bush (naturalnie) a z drugiej strony brzmią one nieco nowocześniej i bliżej im do muzycznych dokonań Imogen Heap. Może te porównania nie do końca są trafne - każdy przecież czuje muzykę inaczej. Artystka ma bardzo ciekawy głos - delikatny ale jednocześnie czuć że potrafi wyczarować wiele ciekawych dźwięków ze swoich strun głosowych. Bozia dała talent.

Zapraszam do zapoznania się z fragmentem twórczości. Poniżej video do utworu "Phoenix" z albumu Gemini Gemini.

JENNIE ABRAHAMSON - Phoenix

Święty Święty

Projekt muzyczny Holy Holy jest dzieckiem dwójki kompozytorów - wielokrotnie nagradzanej wokalistki i autorki tekstów Timothy Carroll oraz gitarzysty i kompozytora Oscara Dawsona. Para artystów nagrała swój debiutancki longplay z producentem Mattem Redlichem. 

Debiutancka Ep'ka zespołu "The Pacific" zawiera bogaty wachlarz brzmień. Produkcja tego mini albumu obfituje w przesterowane, gitarowe pojedynki w ciepłych i bujnych harmoniach. Tło nasączone jest liniami partii fortepianowych oraz ciekawymi rozwiązaniami perkusyjnymi. Ep'ka składa się z czterech utworów a każdy z nich opowiada ciekawą historię.

Dźwięki wykonywane przez zespół, jak dla mnie, brzmią wyjątkowo świeżo. Godnym podziwu jest to, iż nagranie wszystkich utworów zostało zarejestrowane w 100 % na żywo. Czekam na więcej!

W tym miejscu znajdziecie dużo więcej informacji o zespole.
 
Poniżej dwa odnośniki do utworów pt. "House of Cards" oraz "Impossible Like You".

HOLY HOLY - House Of Cards

HOLY HOLY - Impossible Like You 

 

Tam nikt nie patrzy

Kolejna nowinka muzyczna. Na tapecie - Dj Cam. Muzyka z pogranicza jazzu, elektroniki i hip hopu.

Twórczość francuski DJ'a i producenta muzycznego, bazuje na instrumentalnym hip-hopie i trip-hopie z bardzo wyczuwalnym wpływem jazzu. Abstrakcyjna mieszanina gatunków i stylów podana jest w spokojnych i średnich tempach. Eksperymenty na każdym kroku i dźwięki raczej do posłuchania niż do zabawy. Taki soundtrack do dnia powszedniego z niewesołym zabarwieniem... Jeśli ktoś szuka w wakacje radosnego muzykowania - DJ Cam nie jest dla nich. Dla mnie samego to też tylko i aż ciekawostka.

Prezentowany poniżej teledysk do utworu Swim pochodzi z albumu "Seven". Wokalnie DJ'a z nad Sekwany, w tym utworze i nie tylko, wspomaga bardzo utalentowany wokalista (nominowany między innymi do nagrody Grammy) - Chris James.

DJ CAM - Swim

Amorficzna głębia

Jak zwykle w takich przypadkach na tego typu twory trafia się przypadkiem i od niechcenia. Duet Phantogram pochodzi z Nowego Yorku i tworzą go Sarah Barthel i Josh Carter.

Ich najnowszy album pt. "Voices" to dla mnie bardzo atrakcyjna ciekawostka muzyczna. Bogactwo dźwięków na albumie jest więcej niż zadowalające. Polecam wszystkim szukającym oryginalnych brzmień.

Muzycy proponują fajne połączenie muzyki elektronicznej delikatnie muskanej akustycznym indie rockiem. Fuzja dream popu z sekcją hip hopową? Czemu nie? Zabieg nie taki nowy na scenie nacechowanej eklektyzmem. Wokalizy przeważnie żeńskie. Wielobarwne pasaże układające się niekiedy miękko i płynące leniwie do przodu a czasami jest zadziorniej i mocniej, wypunktowane ciekawym bitem.

Więcej o zespole znajdziesz tutaj.

Zapraszam do obejrzenia Video do utworu Fall in Love z albumu "Voices" wydanym w tym roku.

PHANTOGRAM - Fall In Love

Melancholijne dźwięki

Dzisiaj trochę mroczniejszej i cięższej muzyki serwowanej przez szwedzką Katatonię. Pionierzy doom metalu przez lata grania, cały czas trwali przy mocniejszych dźwiękach. Zespół miał co prawda odchyły do brzmień bliższych stylistyce rockowej, jednak zawsze dało się poznać że ma się do czynienia z niepowtarzalnym i oryginalnym tworem, w których żyłach płynie... metal.

Na pewno jednym z charakterystycznych elementów Katatonii jest oryginalny i nader wydający się wypruty z uczuć - głos wokalisty Jonas'a Renkse, jednego z liderów formacji. Słuchacze nie mający wprawy w odbiorze podobnej muzyki mogą poczuć się co najmniej dziwnie, gdyż muzyka zespołu ma często melancholijny a nawet depresyjny wydźwięk.

Spokojnie - mam się dobrze. Postaci katatoniczne schizofrenii występują rzadziej w krajach rozwiniętych...

Uwielbiam tego rodzaju muzykę. Ślinka cieknie tym bardziej iż, band przygotował nową Ep'kę pt. "Kocytean" gdzie znajdziemy kilka naprawdę świetnych utworów. Niektóre nawiązują jednoznacznie do stylistyki rocka progresywnego. Na tym "mini albumie" jest więcej przestrzeni, ciekawych dźwięków egzotycznych instrumentów ale również zapożyczeń z muzyki elektronicznej. Mam nadzieję że zespół pójdzie tą drogą i doczekam się naprawdę świetnego kolejnego krążka. 

Więcej informacji o zespole znajdziecie Tutaj.

Poniżej video do utworu "Day And Then The Shade" z płyty o tym samym tytule wydanej w 2009 roku.

KATATONIA - Day And Then The Shade

Być

Dla niektórych z nas nastaje kiedyś taki dzień, że nie wie w którą stronę się udać. Świat widzi się wyłącznie w czarnych barwach - jest dobrze kiedy te kolory są pastelowe, lekko wyblakłe ale jednak kolorowe. Człowiek zastanawia się czy brnąć dalej, toczyć tę swoją kulkę jak Żuczek Gnojowy.

Dla mnie w pewnym momencie kolory nabrały bardziej intensywnych odcieni. Pojawiła się Ona. Ukochana osoba. Zatliła się nadzieja na samym dnie serca. I teraz, kiedy dni szybko upływają, jest czasem lepiej, a czasem gorzej - cieszy każdy dzień spędzony z najbliższą osobą. Każdy uśmiech, każde szczere spojrzenie i przyjemne przytulenie.

Życzę tego wszystkim odwiedzającym przypadkiem (bądź też nie) ten blog.

Zapraszam dzisiaj do posłuchania 2 utworów multiinstrumentalisty Gotye. Tak - tego Gotye, którego utwór "Somebody That I Used To Know" był wałkowany przez prezenterów radiowych do... (dopowiedzieć co stosowne). Pierwszym utworem jest piosenka "Save Me" ze świetnej płyty Making Mirrors. Kolejny kawałek z płyty z roku 2006 - Like Drawing Blood i kawałek "Night Drive".

GOTYE - Save Me

GOTYE - Night Drive

Marcowe Pustki

"Marcowe pustki" - chociaż jest już oczywiście  kwiecień i coraz cieplejsze powietrze. Pogoda budzi się do życia. Zapraszam dzisiaj na spotkanie z zespołem Pustki. Zespołem, który powrócił siódmego dnia marca z nowym albumem pt. "Safari".

Tutaj więcej informacji o zespole.

Gorąco polecam odsłuchanie zawartości krążka, który bardzo pozytywnie mnie zaskoczył. Bogata warstwa instrumentalna i liryczna nie pozwoli Wam się nudzić przy odbiorze tych 10 utworów. Dzieje się tyle, jak na niejednym klasowym zachodnim albumie. Tekstowo krążek porusza "problemy" wokół uczuć, miłości, związków i związanych z nimi konsekwencjami. Nie ma łatwo. Zawsze pod górkę. ;)

"Tyle z życia masz ile dasz / Tyle z życia masz ile dasz / Tyle szczęścia w ile uwierzysz / tyle złota ile uniesiesz / Tyle sińców ile złości / Tyle samo gruchotanych kości / Tyle cukru ile goryczy / Choć od dziecka wolę słodycze"

Poniżej video do utworu "Tyle z życia" z płyty Safari.

PUSTKI - Tyle z życia

Supermodel

W połowie marca miała swoją premierę druga płyta amerykańskiego zespołu Foster The People pt. Supermodel.

Foster The People to kalifornijskie trio wykonujące muzykę z pograniczna alternatywnego rocka, indie popu i elektroniki, czerpiące również z folku i neo psychodelii.

Zespół zadebiutował świetnie przyjętą płytą Foster The People - Torches. Album zdobył status złotej płyty w kilkunastu krajach, w tym także w Polsce.

Koncept album najnowszego wydawnictwa dotyczy negatywnych tematów we współczesnej kulturze popularnej oraz ideologii współczesnych konsumentów, kwestie społecznych czy też brzydkiej strony kapitalizmu. Najnowszy krążek bandu z Ohio odchodzi delikatnie od klimatu poprzedniego albumu. Uświadczymy na nim większy udział różnorakich instrumentów oraz wpływ dźwięków z różnych kultur świata.

Poniżej video do utworu "Coming Of Age" z płyty Supermodel.

FOSTER THE PEOPLE - Coming Of Age

Wąsem po gryfie

Dzisiaj chciałbym zachęcić Was do zaznajomienia się z zespołem ze Szmaragdowego Miasta w Stanach Zjednoczonych - kapeli Foo Fighters. Ci co znają, zapraszam na wspominki.


Amerykański zespół rockowy został założony w 1995 roku przez perkusistę zespołu Nirvana - Dave'a Grohla. Natomiast nazwa grupy, cytując za Wikipedią, ma swoją genezę od niewyjaśnionego do dzisiaj zjawiska w czasie II wojny światowej. E.T. go home!
 
Foo Fighters słucham już od ok. 10 lat. Kapitalne melodie, bezkompromisowość oraz duża dawka humoru to znak rozpoznawczy bandu z Seattle.

Zapuścić wąsa czy nie zapuścić - o to jest pytanie... W końcu wąs, to taki nasz symbol narodowy, zaraz obok wódki i kiełbasy. Nie będę gorszy od amerykańców! ;) Okazja ku takim przemyśleniom zdarzyła mi się przy oglądaniu teledysku do utworu "Long road to ruin" z płyty Echoes, Silence, Patience & Grace. Bliskie spotkanie 3 stopnia z bohaterem obrazu - Davym Groltonem alias dr. Hansomem Davidoff'em spowoduje, mam nadzieję, uśmiech na waszych licach. ;)

Kolejnym numerem, w "poważniejszej" już odsłonie jest kawałek z ostatniej płyty Wasting Late pt. "Walk".

FOO FIGHTERS - Long Road to ruin

FOO FIGHTERS - Walk

Spacer z diabłem

Nie taki (jednak) diabeł straszny jak go malują - mówi pewne przysłowie. Dzisiaj na "tapecie" muzyk / producent z Niemiec - Sascha Ring udzielający się pod nazwą muzyki Apparat. Przewodnią muzyką, którą wykonuje kolega z Berlina to muzyka elektroniczna a właściwie jej wariacja.

Media elektroniczne piszą, że muzyk rozpoczynał swoją karierę tworząc muzykę przeznaczoną do klubów tanecznych, jednak ostatnimi czasy zwrócił się w stronę ambientu uzasadniając, że jest bardziej zainteresowany tworzeniem dźwięków niż bitów.

Mnogość ciekawych pomysłów aranżacyjnych, ciekawych sampli, pogłosów w muzyce producenta jest niespotykana. Elektronika została oswojona, dużo do powiedzenia mają wokale przy czym nie zawsze używane w sposób tradycyjny, służą raczej do opowiedzenie pewnej opowieści. Melancholia też może być piękna? Niby dużo tu smutku ale jakże... ugłaskanego. :)

Muszę przyznać że ciekawie się słucha muzyki Apparat. Polecam szczególnie nocne sesje. W tym miejscu znajdziecie linka do strony artysty, gdzie można posłuchać muzykę za free.

Poniżej dwa obrazy do utworów z 2 różnych płyt. Pierwszy z płyty Walls z 2007 roku i utwór "Arcadia" z gościnnym udziałem Thomas'a Yorke ze znanego tu i ówdzie Radiohead. Kolejny numer już z nowszego krążka z roku 2011 - The Devil's Walk - "Escape".

APPARAT - Arcadia

 APPARAT - Escape

Architekci z Antwerpi

Dzisiaj na rockowo! Gdzie mogą zaprowadzić nas muzyczne poszukiwania? Właściwie wszędzie. Mnie zaprowadziły na terytorium Belgii do zespołu Deus.

Belgijska kapela zadebiutowała w połowie lat 90' jako pokręcone połączenie bluesa, free jazzu i rockowej agresji. W przeciągu lat grupa złagodniała, lecz pozostała w głównym nurcie z którego się wywodzi.

Jeśli lubicie zespoły indie z nieszablonowym podejściem, sięgnijcie po ich nagrania, dowiedzcie się czegoś więcej.

Na zachętę Video do utworu "Architect" z płyty Vantage Point. Panowie w utworze rozprostowują skrzydła, jadą pięknie zakręconym funky i pozytywnie bujają...

Czego chcieć więcej! ;)

DEUS -Architect

Uduchowiony pop

Dzień dobry!

Pamiętam, że jeden z utworów duetu usłyszałem dobrych parę lat temu w audycji MiniMax Piotra Kaczkowskiego w Radiowej Trójce. Muszę przyznać, że to nie było pudło. Z muzyką angielskiego zespołu przyszło mi się stykać niejednokrotnie.

Mowa tutaj o duecie Syntax - Mike’a Tourniera i Jana Burtona, w których utworach można odnaleźć przestrzenie w stylu dinozaurów uduchowionego rocka tj. Pink Floyd czy U2, jednakże jest to podane w nieco mniej klasyczny sposób. Podstawą jest oczywiście muzyka elektroniczna lecz muzycy nie boją się innych wpływów wzbogacając tym samym cały przekaz. Niewątpliwie jest to muzyka z duszą.

Płyta Meccano Mind wyszła już jakiś czas temu bo w 2004 roku, więc jest to już 10 lat. Czekam na więcej. W międzyczasie można sobie posłuchać kilka nowych utworów na oficjalnej stronie zespołu.

Poniżej video do utworu "Message" z płyty Meccano Mind.

SYNTAX - Message

Szkocka z Colą?

Chvrches to brytyjski zespół pochodzący ze Szkocji parający się tzw. synth pop'em z elementami indie, hip hopu, jak też ugłaskanego post-punka.

W jednym z wywiadów członkowie Chvrches przyznali, że połączyło ich zamiłowanie do pisania melodyjnych piosenek. Ponieważ w dzisiejszych czasach wielu artystów skupia się na produkcji, zapominając o melodii, to szkockie trio postanowiło zadbać o jedno i drugie.

Czy to muzyka pop ubrana w bardziej alternatywne barwy? Każdy musi sobie odpowiedzieć na to pytanie sam. Czy za dużo w tym alternatywy czy mainstream'u? Wedle uznania. Premiera debiutanckiej płyty odbyła się w zeszłym roku. Ja sięgnąłem po nią dopiero teraz. Poniżej video do singla z płyty The Bones of What You Believe pt. Lies.

I can sell you lies
You can't get enough
Make a true believer of
Anyone anyone anyone
I can call you up if I feel alone
I can feed your dirty mind
Like I know I know what you are 

Pod tym linkiem znajdziecie pełny tekst prezentowanego utworu.

CHVRCHES - Lies 

Początek

Witam serdecznie wszystkich czytelników / słuchaczy.

Chojnicki Blog Muzyczny jest poświęcony moim fascynacjom muzycznym, które mam nadzieję niektórym z Was przybliży nieco fragment mojej rzeczywistości. Dlaczego chojnicki? W Chojnicach mieszkam od urodzenia, cieszę się tym miastem, lubię to miasto, pomimo tego że samo w sobie nie przedstawia większych perspektyw dla ludzi młodych. Ale nie o tym tutaj...

Słucham różnych rzeczy od elektroniki po mocniejsze twory. Nie ma muzyki lepszej lub gorszej - jest tylko taka, która się podoba lub nie. Każdy ma swój gust. Jeśli część z tego co tu zaprezentuję trafi do was to... fajnie. Muzyka, która jest wałkowana przez moje uszy dochodzi do mnie poprzez media radiowe lub telewizyjne (rzadziej), prasę. Natomiast kolejna część poprzez bardzo zasobną sieć, która kryje wiele ciekawych projektów i pomysłów na dźwięki.

Nie jestem muzykiem ani krytykiem muzycznym. Jestem słuchaczem.

Życzę Ciekawych Doznań Muzycznych!

Pozdrawiam!